Hehe przymknął oczy, markując głębokie zamyślenie, żeby bez przerwy nie wpatrywać się w nią pożądliwie. <br><br>- Ten wiersz najbardziej lubię - mówił. - Tłuczone szkło / zardzewiała blacha / grube butelkowe / szara rdza / o świcie / dźwięk światła ścina / drzewa wychodzą z czerni / szkło zielenieje / niebo wielką perłą / rdza ruda Ryfka / po chuja to muszę / zrobić pstryk / będzie spokój / święty spokój / cisza na wszystkich kanałach. - Hehe czytał wolno, smakując każde słowo. - Jak ci się podoba? Chyba niezły. Można z tego zrobić piosenkę. To byłby dobry refren. Tak, muszę ci powiedzieć, że to ważne, żeby komuś przeczytać. Wtedy wiersz nabiera zupełnie innych wymiarów. Nawet jeśli czytasz go sobie