choć i to można pomyśleć.<br>Śnimy bowiem czasem, że śnimy, lub raczej, śnimy wiedząc, że śnimy. Na pograniczu jawy i snu świadomość już określa zdarzenia jako fantomy, śniący wpatruje się w nie jednak z przyjemnością. Jak Henryk: &lt;q&gt;"Ja w każdej chwili mógłbym zbudzić się i unicestwić was - ale nie chcę psuć tego wspaniałego... upajającego przyjęcia... i zresztą wtedy ona [podkreślenie moje] także by zniknęła (...) Dostrajam się do was, ale z pełną świadomością (...) bo właściwie to wszystko... sprawia mi przyjemność"&lt;/&gt; (Dr 162). Pół żartem możny by powiedzieć, że Gombrowicz manipuluje głębokością snu... Ale niewiele się dowiemy, szukając psychicznego wzoru zachowań Henryka. Jego