promieniowanie o długości fali 1750 <hi>A</> znika całkowicie po przejściu warstwy atmosfery grubości 1 cm., gdy 1940 <hi>A</> przechodzi jeszcze swobodnie przez warstwę powietrza grubości 14 metrów. Należało się zdecydować na skonstruowanie spektrografu próżniowego. Różnił się on od spektrografu zwykłego tem tylko, że pryzmaty, soczewki, klisza fotograficzna były umieszczone w pudle metalowem, z którego wypompowywano powietrze. Przyrząd był pod względem mechanicznym świetnie opracowany: wszelkich ruchów regulacyjnych. a było ich osiem, dokonywano <hi>zzewnątrz</>, nie psując próżni uprzednio wytworzonej. Talent konstrukcyjny Schumanna charakteryzuje fakt, że przyrząd nie był stopniowo, w miarę dokonywania doświadczeń, ulepszany, lecz został odrazu zaprojektowany w postaci najzupełniej odpowiadającej celowi