i tamtego braterstwa.<br>- Andrzej! - zawołał za odchodzącym.<br>Kossecki zatrzymał się przy drzwiach. Był blady, usta miał zaciśnięte.<br>- Co?<br>- Powiedz... czy ty, ty sam... wierzysz w swoją słuszność?<br>- Ja? - powtórzył tamten z akcentem zdziwienia. - Nie. Ale to jest bez znaczenia. Bywaj.<br>W kwadrans później Chehnicki zszedł na dół. Kupił od znajomego pulchnego portiera papier listowy i w hallu, przy stojącym &lt;page nr=259&gt; z boku stoliku, skreślił pośpiesznie ołówkiem następujący list:<br>"Kochana, jestem wolny, ale dopiero jutro wieczorem. Nie mogę inaczej. Nie przychodź dzisiaj. Wszystko ci potem wytłumaczę i błagam, nie niepokój się. Jutro muszę jechać do Warszawy. Pociąg przychodzi tu o dziewiątej wieczorem. Jeżeli