się otwarły.<br>Wszedł mężczyzna pięknej postawy, w granatowym długopołym surducie, który z trudnością mieścił w sobie okazały, należycie krągły korpus. Za nim postępowali dwaj oficerowie.<br>Kazimierz spod ściany patrzył na nich niepewnym wzrokiem.<br>- Ty się nazywasz Deczyński? - spytał pan w surducie stając pośrodku pokoju. Oczy jego spoglądały doprawdy łagodnie, a pulchny podbródek zwisał dobrotliwie między białymi różkami fatermorderów - - Tak... to ja...<br>Dwaj oficerowie uśmiechali się cokolwiek szyderczo.<br>- Ile masz lat? - rzucił znów pytanie dygnitarz.<br>- Trzydzieści...<br>Chciał Kazimierz jeszcze coś powiedzieć, lecz pan Piwnicki, prezes - gdyż on to był we własnej osobie snadź uznał indagację za skończoną, bo odwrócił się na pięcie