Typ tekstu: Książka
Autor: Konwicki Tadeusz
Tytuł: Dziura w niebie
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1959
i zaczepia.
- A ty bądź mądry. Ona narwana jak jej matka. Taka już natura. Pamiętam przed wojną, bywało, wyleci stary Łapa z domu cały zakrwawiony i pomocy, wstyd powiedzieć, u ludzi szuka. Rodzonego męża biła i dwa, i trzy razy dziennie, taka to natura. Polek zamknął oczy. Słuchał ciągłego łaskotania pulsu na skroniach. Miękka słabość obejmowała mu nogi, ciągnąc w czarny cichy dół. Kiedy obudził się potem, było już zupełnie ciemno. Pomyślał, że to noc, i przestraszył się raptem samotności, długich, dusznych godzin, pełnych histerycznego lęku. Na parapecie okna siedział księżyc jak srebrny kot. W kącie, gdzie było lustro stare, które
i zaczepia.<br>- A ty bądź mądry. Ona narwana jak jej matka. Taka już natura. Pamiętam przed wojną, bywało, wyleci stary Łapa z domu cały zakrwawiony i pomocy, wstyd powiedzieć, u ludzi szuka. Rodzonego męża biła i dwa, i trzy razy dziennie, taka to natura. Polek zamknął oczy. Słuchał ciągłego łaskotania pulsu na skroniach. Miękka słabość obejmowała mu nogi, ciągnąc w czarny cichy dół. Kiedy obudził się potem, było już zupełnie ciemno. Pomyślał, że to noc, i przestraszył się raptem samotności, długich, dusznych godzin, pełnych histerycznego lęku. Na parapecie okna siedział księżyc jak srebrny kot. W kącie, gdzie było lustro stare, które
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego