mnie ostrożnie. Bardziej czułem, niż słyszałem, że obszedł wrak dokoła. <br>- Panie Maks?! - powiedział zza moich pleców. - Słyszy mnie pan?<br>Przestałem oddychać. <br>Wyschła trawa szeleściła pod podeszwami jego pantofli. Podszedł od strony kierowcy, nacisnął klamkę; zamek ustąpił. Zmienił zamiar, nie otworzył drzwi. Przez wybitą szybę sięgnął ręką do mojej szyi, szukał pulsu. <br>Chwyciłem go za przedramię, pociągnąłem je w dół i złamałem o rant okna. Kości ramieniowa i strzałkowa trzasnęły jak suche patyki.<br>Z wysiłku poczerniało mi w oczach. Puściłem go, odepchnąłem i chwiejnie wygramoliłem się z auta. <br>Zajęło mi chwilę, żeby przyjść do siebie. Tajniak zdrową ręką przyciskał ramię do boku