na wyprowadzenie, już czas". Obok namiotów Kriksosa i ustawionych w pobliżu namiotów poległych oficerów, ozdobionych w złote godła rzymskie, wieńce laurowe i dębowe, ustawiły się rodziny, przyjaciele i oddziały wojsk.<br>0 = Na wysokim łożu, nogami ku wyjściu, ubrany w złote łańcuchy i nausznice, tak jak lubił za życia, spowity w purpurowe sukno leżał Kriksos. Wokoło ustawiły się płaczki i muzykanci. Jękliwymi głosami wpół płacząc, wpół śpiewając płaczki zaczęły wychwalać dzielność, odwagę i hojność zmarłego, ale zagłuszały je przeraźliwe dźwięki piszczałek i fletów. I nagle na znak kapłanów wszystko umilkło na chwilę, a potem ruszył pochód ku widniejącym z daleka stosom. Muzykanci