i długie <br>stoki o łagodnym nachyleniu.<br><br>Odpoczywał siedząc na ziemi, nadsłuchując, czy nie <br>rozlegnie się stąpanie człowieka lub zwierzęcia, ale <br>nic nie zakłócało spokoju nocy, droga wciąż była <br>otwarta. Tak nadszedł świt poprzedzony przebudzeniem <br>się ptaków. Zaśpiewały w koronie lasu i przywołały <br>pierwszy brzask. Awaru nie ustawał w marszu, dopóki purpurowy <br>skrawek chłodnego słońca nie ukazał się na niebie.<br><br>Wtedy też zobaczył pierwszego na wyspie człowieka. Tamten <br>szedł grzbietem odległego pagórka powolnym i spokojnym <br>krokiem, całą smukłą postacią rysując się <br>na tle nieba. Przesunął się przed nisko zawisającą <br>tarczą słońca i na krótką chwilę jego czarna <br>sylwetka otoczona promieniami wydłużyła się