tutejszych melinach. Łopieńska skutecznie zniszczyła ów mit, tworząc przenikliwe, pełne skrupulatnie zbieranych faktów demograficznych, studium degradacji domów i ludzi. Podobną socjologiczną metodę zastosowała w głośnym w swoim czasie reportażu "Co mamy na Ząbkach", który i dziś najmłodsi reporterzy mogą czytać z zazdrością.<br><br>Większość reportaży dotyczy czasów peerelowskich, nasuwa się więc pytanie, czy w podobny sposób da się pisać o Polsce współczesnej, w której dziennikarz korzysta z pełnej wolności. Nie musi już stosować metafor i innych maskujących figur stylistycznych. Może sobie nawet posiedzieć w klatce przed Sejmem. Łopieńska zdążyła nas jeszcze przekonać, że ta metoda jest wciąż dobra. Że reportaż opisujący fragment