po kryjomu się tłoczyć, nikt się nie chciał przyznać, że mu zależy na wejściu. W końcu czekanie miało też swoją cenę! We wnętrzu zaczęli rozkwitać, wobec dezorientujących atrakcji panoptikum, wobec cyzelowanych (dość niewybrednie) rozczarowań zaczynali być coraz bardziej indywidualni. Przecież tam w kolejce w ogóle nie zauważyłem tych ludzi! Ten rachityczny delikatny z długą szyją, grdyką i aparatem. Co chwilę błyskał flesz - wybuchało na ułamek sekundy wulgarne światło i demistyfikowało i aktorów, i całą ich rzeczywistość. Kawałki dotyków, włosy związane w supeł, dłoń... oddech. Kiedy przechodzili przez wąskie przejścia, przez gardła - tłoczyli i dotykali się, jak mogące wejść w każdej chwili