Rachunku sumienia, w niektórych miejscach dramatycznego, prymas &lt;name type="person"&gt;Józef Glemp&lt;/name&gt; dokonał przed uroczystą mszą świętą na &lt;name type="place"&gt;placu Teatralnym&lt;/name&gt; w &lt;name type="place"&gt;Warszawie&lt;/name&gt;, która była głównym punktem uroczystości Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 w archidiecezji warszawskiej. Uczestniczyli w niej licznie biskupi, księża, ale niewielu warszawiaków; według danych &lt;name type="org"&gt;policji&lt;/name&gt; zaledwie ponad 3000 osób. <br>Prymas przypomniał, że rachunek sumienia jest wstępem do wyznania grzechów i do postawy pokutnej; że nie powinno się spowiadać z grzechów popełnionych przez innych ludzi, a ten publiczny rachunek ma pomóc w rachunku indywidualnym, w spojrzeniu we własne sumienie "dla oczyszczenia i dostrzeżenia wszystkiego, co może być &lt;name type="person"&gt;Bogu&lt;/name&gt; niemiłe". Szczególnie przejmująco zabrzmiało osobiste wyznanie prymasa