istocie: ale poczucie winy daje tu znać o sobie tylko w stanach chwilowej rozterki lub w dręczących snach. Z reguły zaś bohater woli udawać przed samym sobą - i przed nami - że jego brak kręgosłupa to raczej chwalebna elastyczność, godne uznania posłuszeństwo wobec głosu rozsądku. Dorabia więc do swego postępowania przemyślne racjonalizacje. I sugestywnie je nam prezentuje.<br> Racjonalizacja pierwsza: NIE MA PRAWDY. To w pewnym sensie fundamentalne założenie myślowe tej książki - wyeksploatowane już choćby w jej tytułowym wierszu, gdzie mowa o nieuchwytnym "zwierzątku prawdy";<br><br>&lt;q&gt;Ale zwierzątko śliskie i złośliwe<br>Przegryza się przez słówka, klatki, stroszy grzywę<br>Znika, wyrasta tam, gdzie go nie