za doświadczenie opisuje tutaj Gombrowicz? Chyba doświadczenie wolności. Zgoda, że szczególne, bo całkowicie negatywne. Jest pusty i żaden, nikt i nic na(d) nim nie ciąży: wyzwolił się jakby od wszystkich ludzi i nawet od wewnętrznego nacisku formy, ta bowiem przychodzi zawsze z drugim człowiekiem. Jest więc czystym trwaniem... albo raczej czystą potencją, śpiącą możliwością... Ale w tym doświadczeniu także rozpoznaje, że jest sobą i tylko - w tym momencie - sobą, ponieważ obok niego idzie "ktoś identyczny i tożsamy". On sam, bohater, już dojrzały, może trzydziestoletni... idzie w świat z własnym sobowtórem, do którego nie czuje "nic, nic, nic"... A zatem w