imieninowy wzmaga się, nie jest to już właściwie nastrój imieninowy, ale atmosfera, jaką stwarza się wokół ministra w uzdrowisku, gdzie przyjechał leczyć artretyzm. Mac i Vilbert nie pozwalają mi wziąć udziału w przemeblowaniu kaplicy na salę odczytową (w tej uniwersalnej łaźni ducha ma się to odbyć).<br>- Już my damy sobie radę, pan niech przejdzie się trochę po podwórku i zaczerpnie powietrza.<br>&lt;page nr=243&gt; Używajcie sobie na mnie, używajcie póki co. Już niewiele wam na to czasu zostało. Przechadzam się i zaczerpuję powietrza, tak jak sobie tego życzą. Myślę: Vilbert i Mac są to niespotykane osły. Ejże. A może to ja jestem osioł? Może