razem już Otwinowski, stanął na dywaniku przed lokalnym namiestnikiem partii. Zażądał on od zarządu zwołania sądu koleżeńskiego i jednomyślnego wyroku, relegującego Kisiela z listy członków ZLP. - Traktujemy was łaskawie - oświadczył ów sekretarz - i uważamy, że sprawa powinna się skończyć na sądzie koleżeńskim. W innym przypadku moglibyśmy postąpić o wiele bardziej radykalnie.<br>I taki sąd się odbył. Nie było mowy o wydaleniu Kisiela, nawet twardzi partyjniacy nie zgodziliby się na takie rozstrzygnięcie. Wezwaliśmy Kisiela, który przyszedł z uśmieszkiem pod rudawym wąsikiem i drwił w żywe oczy z sytuacji, w jakiej się znalazł. Skończyło się na upomnieniu, aby więcej nie mówił podobnych głupstw