trójkąty równoramienne. Prowadził również na niebie linie prostopadłe:<br>&lt;gap&gt;<br>oraz wytyczał równoległe:<br>&lt;gap&gt;<br><br>Wydaje się, że motorem poszukiwań Hipparcha była potrzeba zrozumienia zjawiska precesji. Dzisiaj zjawisko to określamy jako powolny, jednostajny obrót osi Ziemi wokół kierunku prostopadłego do płaszczyzny okołosłonecznej orbity Ziemi (Czytelników zainteresowanych dokładniejszym omówieniem dynamicznej strony precesji zachęcam do przestudiowania ramki na stronach 70-72). Starożytny astronom patrzył na precesję inaczej. <br>Pamiętajmy, że astronom ów stał na nieruchomej Ziemi, otoczonej wielką, wirującą sferą, do której przymocowane były gwiazdy. Najważniejszy obszar sfery gwiazd stanowiły konstelacje zodiaku - wśród nich poruszały się przecież planety, Księżyc i Słońce. Droga, jaką przemierzało Słońce, biegła samym środkiem