na Ciszewskiego, stało się tak, jakby nagle opadła mgła codzienności, zasnuwająca prawdę o naszym małżeństwie. Taką prawdę, że przynajmniej od roku Ewa już mnie nie kochała.<br>Kuba bawi się, dmuchając dym do butelki po piwie.<br>- A dziwisz się?<br><br> Nie, aż tak farsowo nie było, iżbym z walizką zjawił się z rana u Mileny. Wyczucie teatralnych form sprawiło, że - wbrew chęci - podałem taksówkarzowi inny adres, mianowicie ulicę Narbutta. Tam także, choć z innych względów, nie było mi zręcznie prosić o azyl, ale żadnej trzeciej możliwości nie miałem. Mama spała jeszcze, więc otworzył mi w pidżamie Maciej D. Im sławniejszy człowiek, tym śmieszniej