pragną mieć wspaniałego mężczyznę obok siebie, ale obecnie panuje moda, by osiągać to jak najmniejszym wysiłkiem, przede wszystkim swoim! A to trochę nie tak. Za szczęściem trzeba trochę "pochodzić", samemu je "zaprosić" do siebie. Myślę o codziennym wysiłku bycia z drugim człowiekiem, o codziennym poświęceniu siebie na rzecz ukochanego. Na randce rodzi się zakochanie, ale prawdziwą miłość buduje się wspólnym trudem i latami. Potrzebna jest do tego dobra wola i pragnienie dobra dla ukochanego mężczyzny. I bynajmniej nie mówię tu o męczeństwie na rzecz mężczyzny!<br>Muszę też przyznać, że w czasie mojego dwudziestokilkuletniego życia spotkałam mężczyzn, którzy (podobnie jak kobiety) marzyli