jako ochotnik do Armii Czerwonej, do służby czynnej jednak go nie przyjęto, kierując do strojbatu, formacji pomocniczej, między innymi kopiącej rowy obronne. Przebywał w Kijowie i Saratowie, żona z dziećmi w tym czasie w Uzbekistanie, w kołchozie. Od chwili powstania 1. Dywizji im. T. Kościuszki służył w wojsku. Ostatnio w randze podpułkownika. Od lata 1944 r. zajmował wiele stanowisk kierowniczych. Był kolejno: od lipca do sierpnia 1944 pełnomocnikiem Rady Wojennej 1 Armii WP; w 1945 - ministrem administracji publicznej w PKWN; w 1945-46 - członkiem sekretariatu KC PPR (razem z Władysławem Bieńkowskim i Zenonem Kliszko); od 1946 do maja 1948 - I sekretarzem