Krasińskiego, o jakim pisał Raszewski w cytowanej rozprawie dotyczącej Mickiewicza i Słowackiego. Atmosferę wpisanego w Nie-Boską komedię spektaklu narzuca przede wszystkim głos.<br>Przy inscenizacjach romantycznego dramatu akustyczne pomysły opierały się z reguły na nowo wprowadzanych możliwościach technicznych teatru - stąd tyle w nich burz, gromów bębnów itd. Zupełnie inna jest ranga i "hierarchia akustyczna" w Nie-Boskiej komedii. Sygnalizuje ją już początek dramatu - zanim cokolwiek ukaże się na scenie wyobraźni, słychać chór Złych Duchów, zanim przemówią osoby realne - słychać słowa przelatującego nad nią Anioła Stróża. Można tu wskazać podobieństwa z początkiem III części Dziadów, ale dalsze partie dramatu odmiennie ustanawiają rangę