Bambaataa, sprawił, że stał się oddanym fanem hip hopu.<br>Było coś nienaturalnego w tym, że biały nastolatek, mimo rozkwitu w pobliskim San Francisco sceny metalowej, wolał uprawiać hreakdance i malować graffiti. Zamiast rozkładać na czynniki pierwsze solówki Eddiego Van Halena, Davis zaczął zgłębiać tajniki scratchingu i rozpracowywać rytmiczne przejścia na rapowych płytach. Kolejnym etapem jego muzycznej edukacji było rozszyfrowywanie utworów, których fragmenty wykorzystywali w nagraniach jego idole. Do dziś jego ulubionym zajęciem jest buszowanie w antykwariatach z czarnymi płytami i wyszukiwanie odpowiednich fragmentów.<br>W wieku 17 lat Davis nie mógł już żyć bez hip hopu, więc sam się wziął za nagrywanie