nim kanclerza austriackiego, że przelał krew szlachty polskiej podburzając przeciw niej chłopów. Skompromitowany, chwiejny rząd wiedeński nie zapewniał już szlachcie spokojnego "życia wiejskiego", tj. panowania nad wsią. Autor Listu odwoływał się do potężniejszego zaborcy, do cara Mikołaja. Oświadczał wręcz, że szlachta polska powinna dobrowolnie zjednoczyć się z Rosją wyrzekając się raz na zawsze myśli o własnym państwie i odrębności narodowej. Koncepcja ta, natchniona interesem klasowym, nie napotkała na razie odzewu. Rząd carski ją zignorował, a opinia polska potępiła; odżegnywał się od autora Listu nawet Hotel Lambert. Wśród szlachty galicyjskiej dawała się za to zauważyć inna tendencja - lojalizm wobec Austrii. Pomimo żalów na miejscową