właściwą, by polityka przemysłowa przesunęła swój punkt ciężkości na czynniki produkcji - przede wszystkim siłę roboczą i jej jakość, szkolenie i kształcenie, ale także infrastrukturę. <br>Wydaje się, że tak właśnie wygląda nowy consensus w zakresie polityki przemysłowej, a niektórzy autorzy wprowadzają rozróżnienie pomiędzy pożyteczną, "aktywną" polityką przemysłową "budującą nowe" a bezużyteczną, "reaktywną" polityką przemysłową (polegającą na nieskutecznych w dużej mierze działaniach, podejmowanych w odpowiedzi na naciski społeczne). W kontekście Europy Wschodniej, gdzie sytuacja zmienia się bardzo szybko, istnieje niebezpieczeństwo - jak twierdzą niektórzy ekonomiści - przywiązywania nadmiernej wagi do spraw istotnych w horyzoncie krótkoterminowym, kosztem problemów bardziej długofalowej natury, związanych z infrastrukturą, szkoleniem, reorganizacją