łódzką "Kuźnicę" i "Życie Literackie". Oczywiście podpadli władzom, a na Flaszena rzuciło się całe stado krytyków spod znaków partii. Wykpił bowiem w swoim artykule o współczesnej literaturze istotę socrealizmu, którego głównym założeniem było ukazanie świata takim, jaki powinien być, a nie takim, jaki jest. A że optymizm socjalistyczny przekraczał wszelkie realne podstawy, doszedł do zupełnego absurdu. Ale o tym zaczęło się mówić i pisać dopiero w połowie lat pięćdziesiątych, nieco przed październikiem, a potem po 1956 roku. Chłopcy, bo tak nazywał ich Wyka, wydorośleli i przestawili swoje mózgi na własne, twórcze pomysły.<br>Drogi ich rozeszły się. Błoński zaczął karierę naukową na