dlatego, że właśnie ze względu na jego osobowość było ono szczególne. Choćby w bardzo niepełny sposób, chciałabym przypomnieć tu Wiesława Dymnego słowami tych, którzy go dobrze znali.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt; ARTYSTA OSOBNY&lt;/&gt;<br><br> ZBIGNIEW BELA &lt;q&gt;- Wiesław Dymny nie traktował poważnie swoich artystycznych zdolności. Napisał książkę, zbiór opowiadań. (Opowiadania zwykłe, Warszawa 1963). Książka miała dobre recenzje, jej autor dostał nagrodę im. Kościelskich, jedno z opowiadań posłużyło reżyserowi filmowemu do zrobienia interesującego filmu. (Chudy i inni - reż. Henryk Kluba). Który debiutant może pochwalić się takim entrée? I co dalej? Nic, cisza. Dymny nie uznał za stosowne poświęcić się literaturze - nie wydał już drugiej książki. Sztukami pięknymi też