w 1534 r. przez Ignacego Loyolę, zatwierdzony w 1540 r. przez papieża (początkowo projekty Loyoli budziły nieufność Stolicy Apostolskiej), był całkowitą nowością w porównaniu ze starymi, średniowiecznymi zakonami. Zwarta struktura i zasada bezwzględnego posłuszeństwa były gwarancją skutecznego przeprowadzenia programu walki o odzyskanie dla katolicyzmu ludzi i myśli zwróconych ku buntowi reformacyjnemu. Środki walki tej nie były wszakże bezwzględne. Przeciwnie - jezuici odrzucali wszelką ascezę i umartwianie, przede wszystkim zaś odżegnywali się od stosowania przemocy.<br>Exercitia spiritualia, opracowane przez św. Ignacego Loyolę, głosiły, że człowiek istnieje po to, by służyć Bogu i osiągnąć zbawienie, wszystko zaś, co istnieje na ziemi, powinno służyć człowiekowi