z tym najszersze ze wszystkich krajów komunistycznych (czy realnego socjalizmu) otwarcie na świat: zwłaszcza w dziedzinie kultury i nauki. Co zaowocowało, w satyrycznym obrazie rzeczywistości, postrzeganiem Polski jako "najweselszego baraku w całym obozie socjalistycznym.<br><br> I wreszcie relatywnie wcześnie - w okresie poprzedzającym rok 1990 - rozpoczęto choć fragmentarycznie, niespójnie i niekonsekwentnie proces reformowania polskiej gospodarki. Procesy denacjonalizacji i wprowadzanie zasad gospodarki rynkowej, plan Balcerowicza były w rezultacie mniej "szokową" i bardziej skuteczną formą transformacji niż przedsięwzięte w innych krajach. Pociągnęło to za sobą wprawdzie określone koszty społeczne (pauperyzacja, bezrobocie, dezadaptacja, pogłębiające się stany frustracyjne) ze wszystkimi tego konsekwencjami. Sądzę jednak, że koszty ponoszone