ednakże poważne aspekty sprawy nie budzą takiego zainteresowania jak sensacja. W najlepszym czasie TV oglądamy więc reportaż z życia małych dzieci O. J. Simpsona, które znajdują się pod opieką jego byłej szwagierki. Oglądamy dzieci nad grobem matki zamordowanej prawdopodobnie przez ojca. Oglądamy je przy zabawie...<br><br>Odnosimy wrażenie, że między jedną reklamą a drugą włazimy w cudzą tragedię, i ta operatywność, wścibskość, bezwzględność telewizji, ta wolność naruszania wszystkich tabu - budzi grozę. W pewnej chwili zdaje sobie chyba z tego sprawę sam reporter, który pyta siostrę zamordowanej: - A co pani robi, kiedy dzieci wracają z dworu do domu i oglądają telewizję? Przecież telewizja