jego konstrukcji nikt nie miał pojęcia. Ze strzępów dekoracji i fragmentów tekstów hieroglificznych musiano najpierw odczytać tematy przedstawień ściennych, które stanowiły informację o rozmieszczeniu architektonicznych części świątyni. Powoli ściany trzeciego tarasu zaczęły rosnąć.<br>W pewnym momencie okazało się, że sami archeolodzy bez konserwatorów i architektów nie dadzą sobie rady z rekonstrukcją. Zwrócono się więc z prośbą o pomoc do Państwowego Przedsiębiorstwa Konserwacji Zabytków, które przysłało inżyniera Zygmunta Wysockiego wraz z ekipą. Zaczęła się budowa pełną parą, tym bardziej że rekonstrukcja, jakiej zażyczyli sobie Egipcjanie, miała być pełna. Postawiono ścianę z &lt;orig&gt;ozyriakami&lt;/&gt;, czyli kolosalnymi figurami w kształcie zmumifikowanego boga Ozyrysa o twarzy