przed permanentnym współuczestnictwem wątpienia i wiedzy, biegną dość równolegle do konsekwencji dwoistości pragnień.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br><br>Gdyby zrozumienie, że w białym opłatku wznoszonym grzesznymi dłońmi kapłana istotnie przebywa Odkupiciel, pozwalało komunikować się - codziennie słyszeliby nad sobą słowa: "Domine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum..." Jednak doceniając personalny i społeczny sens praktyk religijnych - nie praktykują. Rozumiejąc wiarę - nie żyją wiarą. Potrzebując jej - nie żyją w niej. Nie będąc wyznawcami, nie są również heretykami. Ich niepokój, ich poszukiwania wymowniej być może charakteryzują nasz czas, niż jazgot faszystowski, który - trzeba mieć tę nadzieję - ścichnie wreszcie, aby upiornym wspomnieniem straszyć lub śmieszyć przyszłe pokolenia, póki nowy