są one pisane, a ten kto je wypowiada jest poetą, ponieważ chodzi w nich o konstrukcję tego rodzaju bycia, tego rodzaju doświadczenia, które ma się w słowie i jako słowo (a więc jako pisane i zapis), a którego poza słowem w ogóle mieć nie można. Rzeczywiście jest w mich wiele reminiscencji mitologicznych, ponieważ świadomie są w nich przywoływane wielkie mity starające się sprostać doświadczeniu śmierci bliskich i konieczności kontaktu z umarłymi. <br>Taka poezja musi być cierpieniem. Stąd w "Trenach" to głębokie precyzowanie cierpienia (i polemika z zakazującym cierpieć stoicyzmem), stąd to intensywne cierpienie, którego nic nie może ukroić, ten niepohamowany płacz