Tekst Wirtemberskiej oddalał się znacznie od konwencji opisów „krajowidzów" czy pożytecznych, lecz nudnych „guides de voyage". Była to także antyteza podróży czytywanych przez damy, upowszechniających ciekawostki o cudownych przygodach śmiałych wędrowców. Autorka nie zamierzała również naśladować głośnych w tym czasie powieści opartych na motywie podróży, czy wspomnień i reminiscencji z wędrówek po Italii. Poniechała więc wymienianego w Niektórych zdarzeniach kanonu obowiązującej lektury przedmiotu: Voyage d'Italie La Lande'a, Lettres sur l'Italie en 1785 Dupaty'ego, Voyage en Italie Chateaubrianda, zwłaszcza jego List do Fontanesa (1804), wreszcie Korynnę, czyli Włochy (1807) pani de Staël. W swoim utworze Wirtemberska przywoływała natomiast Laurence'a Sterne'a