Pastoralis in defectu primi tenoris (1942), Missa pastoralis sine tenore: secunda <br>(1942). Zwraca uwagę nietypowa obsada dwóch mszy (co podkreśla kompozytor w <br>tytułach <br>kompozycji), dostosowana do możliwości wykonawczych, związanych z realiami wojny. <br>Omówienia mszy dokonał Mrowiec (1981, s. 116-122) w cytowanym już artykule, <br>nie zamieszczając przykładów nutowych. Autor podaje repertuar kolędowy wykorzystany <br>przez Feichta, w nielicznych tylko przypadkach niezidentyfikowany. Obejmuje <br>on przeciętnie ok. 10 kolęd w jednej mszy. Podobnie do Lewkowicza kompozytor <br>integruje tym samym materiałem różne części, często antycypując w partii organowej <br>melodie, przejmowane następnie przez chór. Stosuje przekształcenia wariacyjne, <br>posługując się m.in. środkiem raczej nie wykorzystywanym przez