Napoleonowi. Grała potem przez kilka lat w cesarskich teatrach Moskwy i Petersburga, gdzie diademem obdarzył ją car Aleksander I, a uciekła z Rosji na wieść o zbliżaniu się Francuzów w 1812 roku. Po powrocie do Francji w 1813 roku grała przez parę sezonów u boku Talmy w Théâtre Français w repertuarze klasycznym, a wreszcie po różnych życiowych perypetiach, związana trwalej z przedsiębiorcą teatralnym Harelem, od grudnia 1831 roku występowała w Porte-Saint-Martin. Przez kolejne dziewięć lat była pierwszą gwiazdą w repertuarze romantycznym. Wiktor Hugo pisał po premierze Lukrecji Borgii, w której grała tytułową rolę: <q>„Panna Georges przechodzi z łatwością