zachorowała ciężko w czasie kapitulacji męża w 1877 roku. Nie pomogło nawet wzywanie garnizonowego lekarza. Dotkliwie odczuwając brak towarzyszki życia, a także ulegając namowom przyjaciół i oficerów z fortu, Szalony Koń wziął sobie drugą żonę, imieniem Nellie, ładną córkę Joego Lorrabee, kupca z agencji.<br>Od wczesnej młodości Szalony Koń miał reputacją wojownika, dla którego liczyła się jedynie walka. Nie dbał o łupy, konie, skalpy. Zabijanie wrogów, zwłaszcza białych, było jego żywiołem. Należał do znakomitych zwiadowców, cierpliwych w organizowaniu pułapek, wykazywał dużo sprytu w skłanianiu żołnierzy do wyjścia poza osłonę fortu. Brał udział w montowaniu zasadzki i w bitwie koło Platte Bridge