odeń nie żądał''. Gdy już jednak ruszyłeś w drogę, bo tęskno było ci bardzo za rodziną twego ojca, to czemu mi skradłeś moje posążki?<br>Zdumiał się na to Jakub, gdyż nic o kradzieży nie wiedział. Zapewniał, że złodzieja ukarze śmiercią, jeżeli zostanie wykryty, i pozwolił teściowi przeprowadzić w obozie szczegółową rewizję. Laban przetrząsnął namioty Jakuba, Lei i dwóch nałożnic, a w końcu skierował się do namiotu Racheli. Winowajczyni szybko zagrzebała posążki w wielbłądziej mierzwie i przycupnęła na jej wierzchu. Labanowi nie mieściło się w głowie, aby posążki mogły być ukryte w tak nieprzystojnym miejscu i oczywiście ich nie wykrył.<br>Z kolei