ma do czynienia.<br>Po załatwieniu sprawy usiedliśmy na chwilę w jadalni. Była jasna, skromniutka. Za całą ozdobę trochę begonii w doniczkach stało na wyplatanych.gerydonach. Na ścianach zaś kilka oprawionych w czarne, cienkie ramki widoków z przedwojennej Warszawy.<br>- Może szklankę herbaty? - zaproponowała pani Rogulska. <br>- Z Przyjemnością.<br>- Oni tu nie umieją robić dobrej herbaty.<br>- A rzeczywiście - powiedziałem. - Poprosiłem dzisiaj rano w hotelu o herbatę. Mało i okropna!<br>Pani Rogulska uśmiechnęła się. Miała usta wąskie, blade, ale uśmiech miły. Musiała być kiedyś ładna z tym swoim szlachetnym profilem i wielkimi, niebieskimi, pochmurnymi &lt;page nr=12&gt; oczami. I zgrabna bardzo, wąskokoścista, o pięknych, trochę bezkrwistych palcach. Obejmowała