nie mają informacji "z pierwszej ręki" od ich społecznego otoczenia [Comstock, 1975: 27]. <br>W polskiej literaturze wczesny opis wpływu telewizji na dzieci i młodzież - oparty na obserwacjach ich zachowania w warunkach naturalnych w latach sześćdziesiątych - przedstawiła J. Komorowska [1964: 37]. Uczona analizowała skutki oglądania programów w trzech płaszczyznach: kręgu rówieśników, rodziny i szkoły. Wiele jej stwierdzeń zasługuje na przypomnienie:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Wzory zachowania obserwowane w telewizji zostają wyuczone przez dzieci, nawet przy braku nagradzania i natychmiastowego ćwiczenia, przy czym nabywanie odnosi się tak do zachowania społecznie pożądanego, jak i agresywnego. Jednakże wykonywanie obserwowanego zachowania zależy od wielu czynników odnoszących się do cech bodźca