poza granicami rodzimego kraju. Tłumaczono melodramy i wodewile, nie romantyczne dramaty.<br>Zapowiedzią romantycznych inscenizacji w Paryżu były sztuki Kazimierza Delavigne, wystawiane w teatrze Odéon. Teatr ten, odbudowany po pożarze (kolejnym) w 1818 roku przez kilka lat był sceną, na której pojawiały się tematy polityczne, wywołujące głośne manifestacje publiczności, czasem przeciw rojalistom, czasem antynapoleońskie; najgłośniejszym wydarzeniem tamtych lat było wystawienie z niezwykłym przepychem Nieszporów sycylijskich Delavigne'a w 1819 roku. Odtąd Delavigne'a traktowano jako prekursora i ważną postać romantycznego teatru, a w Odéonie pod koniec lat dwudziestych, gdy jdyrektorem został przedsiębiorczy François Harel (1829), który skompletował świetny zespół aktorski i wydał ogromne sumy