temu spotkaniu, temu uściskowi ręki i kilku wymienionym zdaniom zbliżę się do autora Szaleństwa Almayera, nawiążę z nim jakby osobisty kontakt, z nim, oficerem królewskiej marynarki handlowej, jakim i ja mógłbym zostać, i pisarzem, jakim chciałem się stać, choć to pragnienie dopiero budziło się we mnie: krążyły wokół mnie całe roje barwnych słów, domagając się, bym wybierał spośród nich i układał je w zdania, a zdaniom nie szczędził znaczeń, i tworzył z nich przestrzeń sposobną dla ludzi i myśli, i marzeń, a zwłaszcza dla niej, tej jednej jedynej i najważniejszej - mojej pięknej mamy,<br>i podczas tej zimowej żeglugi (tu jednak temperatura