kwestiach terminologicznych wprowadziła ówcześnie maniera określania przez recenzentów mianem "romantyczne" wszelkich sztuk teatru grozy i przepełnionych namiętnościami melodramatów. Także w Polsce. Efekty utożsamienia w teatrze stylu grozy ze stylem romantycznym dały o sobie znać w słynnym ataku Jana Śniadeckiego z 1819 roku - omawia się jego szkic w ramach sporów o romantyzm, a przecież ukazał się przed romantycznym u nas przełomem. Jeszcze w 1830 roku pisał Mochnacki broniąc romantyzmu, że dawna szkoła krytyków <q>„dla wyśmiania szkoły [romantycznej - A.K.] Chłopa [milionowego] rozgłasza za utwór romantyczny. Niechby sobie istniały owe cielęta naddunajskie, ale niech ta scena nie nosi tak drogiego dla nas