historycznym", jaki ukazał się w okresie międzywojennym w Pradze czeskiej. Na osobnych kartach przedstawiono tam granice różnych państw, których się domagają ich nacjonalistyczne stronnictwa, od Niemiec poczynając, a na Węgrzech, Ukrainie, Polsce i samych Czechach kończąc. Z atlasu wynikało jasno, iż mało jest właściwie w Europie terytoriów, do których nie rościłyby sobie pretensji co najmniej dwa państwa. <br>Jest więc rzeczą jasną, iż podręcznik dziejów Europy musi się skupić na historii kultury, dziejach wzajemnego oddziaływania sąsiadujących ze sobą cywilizacji oraz na wkładzie poszczególnych narodów do dorobku ogólnoeuropejskiej kultury. Jego autorzy zaś winni posiadać umiejętność pomyślnego przepłynięcia pomiędzy Scyllą narodowej megalomanii ("my pierwsi