zablokowania szans ludzi (zwłaszcza młodzieży) z różnych środowisk. Kwestia ta nie dotyczy tylko czasu teraźniejszego: okresu drugiej wielkiej zmiany społecznej.<br><br>Okres powojennej socjalistycznej industrializacji - przy całej jego wadliwości politycznej, gospodarczej i społecznej - miał przecież jeden co najmniej niezaprzeczalny walor: powszechność oświaty otwierała drogi awansu przynajmniej części młodego pokolenia. Likwidacja analfabetyzmu, rosnące wskaźniki wykształcenia ponadpodstawowego i to we wszystkich praktycznie grupach społecznych przyczyniła się do ograniczenia różnic klasowo-warstwowych. Była to jednak właściwość pierwszego tylko okresu industrializacji socjalistycznej - od połowy lat sześćdziesiątych struktura społeczna zaczęła tracić cechy otwartości. Rozpoczął się proces petryfikacji struktury społecznej wyrażający się m.in. dziedziczeniem statusu rodziców.<br><br>Każda