wychodzę.<br><br>Gdzieś na oceanie, kilkadziesiąt mil na południowy wschód od Cejlonu, uświadamiam sobie pełne znaczenie słów "człowiek jest śmiertelny". Dotychczas widywałem siebie osierocanego przez przyjaciół, którzy mnie odumierali. Teraz, po raz pierwszy, w skwarze tropikalnego południa, zdałem sobie sprawę, że obserwacja ta odnosi się też do mnie.<br>Jeżeli jest to równoznaczne z utratą świadomości na wieczność, nie ma sensu zastanawiać się dłużej. Jeżeli jednak tak nie jest? Jeżeli czeka nas nowy, wspaniały świat? Ale jaki sens ma świadomość trwająca bez końca? Myśl ta mnie przeraża. Tradycyjny obraz życia pozagrobowego upaja wspaniałością i przejmuje dreszczem strachu, ale ja mam przeczucie (piję właśnie