były oprócz Longobardek, których ten rozdział dotyczy, również takie wolne kobiety, którym ich etniczne prawo pozwalało żyć samowładnie, "pod swoim własnym mundem" (selbmundiae). Wniosek, że były to Rzymianki, znajduje jednoznaczne potwierdzenie w edyktach Liutpranda.<br>Prawo Longobardów wymagało, by narzeczony przed ślubem kupił od męskich opiekunów narzeczonej jej mund. Było to równoznaczne ze zgodą dotychczasowych posiadaczy mundu na małżeństwo i stanowiło warunek obrzędowego przekazania kobiety z ręki do ręki (traditio per manus). Mężczyzna, który poślubił kobietę bez spełnienia tych warunków, a więc bez zgody jej męskich krewnych, musiał im, zgodnie z rozdziałem 188 edyktu Rotariego, oprócz ceny mundu zapłacić 20 solidów zadośćuczynienia