stopień zaangażowania się Anglosasów w obronę granicy ryskiej. Tyle tylko, że naczelnemu wodzowi chodziło raczej o zasianie niewiary w skuteczność polityki &lt;name type="person"&gt;Mikołajczyka&lt;/&gt;. Premier natomiast, mając dostatecznie dużo podstaw, by zwątpić już w możliwość przywrócenia granicy ryskiej, podtrzymywał nadal nadzieję, starając się powstrzymać upadek wiary w sens własnej działalności. Przedstawiając tak rozbieżne oceny, obaj adwersarze byli zgodni w jednym: liczyli na zasadniczą zmianę układu sił między mocarstwami anglosaskimi a Związkiem Radzieckim z chwilą rozpoczęcia inwazji na Europę Zachodnią.<br>Politykę uspokajania &lt;name type="person"&gt;Mikołajczyk&lt;/&gt; kontynuował także w depeszy do delegata w połowie kwietnia 1944 r. Pisał wówczas, że - mimo wszystko - zmiany w sytuacji oczekiwać można