że formy wzrostu układają się w kontinuum pomiędzy dwoma ekstremami: formą kępkową i formą rozłogową (Tab.2.12; Ryc. 2.28; 2.29). W pierwszym przypadku genet (osobnik genetyczny) składa się z jednostek położonych bardzo blisko siebie (np. kępkowe trawy i turzyce). Organizacja taka powstaje, gdy międzywięźla są krótkie, a rozgałęzienia częste. Taka forma wzrostu zapewnia całkowite wypełnienie zajętej przestrzeni i nie dopuszcza innych roślin do czerpania z jej zasobów. Przeciwstawna - rozłogowa forma wzrostu - charakteryzuje się długimi międzywięźlami, co prowadzi do luźnego pokrycia dużej powierzchni. Taka forma wzrostu umożliwia każdemu z genetów takie rozmieszczenie modułów, które regulowałaby konkurencja między nimi o