że stoi tam panienka z księgowości, wspólna jazda wymagałaby konwersacji, a na to nie jest gotowy, szybko skręca na schody, jednak zły na siebie, że zmienia plany z powodu jakiejś panienki. Potem jest jeszcze gorzej, na swoim piętrze w każdej chwili może spotkać kogoś znajomego. Nim zanurzy się w korytarz, rozgląda się uważnie, czy nikt nie idzie. Droga niby wolna, ale w każdej chwili któreś drzwi mogą się otworzyć, serce bije mu mocniej, gdy szybkim krokiem zmierza do swojego pokoju. Wkładając klucz widzi, że drży mu ręka, jest wściekły na siebie, o co ci chodzi, stary, najwyżej się komuś ukłonisz i odpowiesz