już w karbonie istniały paleoniski wyjściowe dla dzisiejszych ryb cienkołuskich mające aragonitowe otolity w uchu środkowym. Otolity takie zidentyfikowane zostały u form pokrewnych wczesnokarbońskiemu Canobius, który jest zapewne przodkiem tych ryb (ryc. 10.4). Pogrążanie się kości w miękkie tkanki, towarzyszące doskonaleniu aparatu mięśniowego i uelastycznieniu okryw ciała, doprowadziło do rozluźnienia połączeń między nimi. Kość szczękowa (maxilla) utraciła w ten sposób ścisły związek z resztą okryw czaszki. Wraz z żuchwą pozostała jednak w połączeniu stawowym ze znajdującym się głębiej zespołem kości (suspensorium), pochodzącym z przemian łuku gnykowego.<br>Otwarcie pyska automatycznie powoduje odtąd symetryczne rozwarcie jego obramienia z kości zębowych i żuchwy